"Als regisseur hoef je het niet altijd allemaal te weten"

Leestijd ca. 4 minuten

Filmhub Oost

Filmhub Oost sprak met de Nijmeegse filmmaker Vincent Tilanus over de keuzes die je als filmmaker moet maken en dat je soms juist chaos moet creëren om 'happy accidents' te krijgen. Zijn coming-of-age film over de vriendschap tussen de 17-jarige Naomi en Cas, twee homoseksuele vrienden, werd onlangs geselecteerd voor het Toronto Internationaal Filmfestival. Al eerder werd de film opgenomen in het prestigieuze zij-programma van het Cannes filmfestival.

“Het grappige is dat toen de film klaar was, we allemaal dachten: 'Oké dat was het, we hebben veel geleerd, maar het was het misschien net niet. We dachten niet dat iemand de film ooit zou gaan zien.'” Maar niets bleek minder waar. De film Marlon Brando van filmmaker Vincent Tilanus werd onlangs geselecteerd voor het Toronto internationaal filmfestival en eerder dit jaar opgenomen in het zij-programma van het Cannes filmfestival. "Het is denk ik ook voor een deel geluk hebben", relativeert Tilanus. "Soms zoeken ze binnen een genre een afwisseling tussen lichtvoetige en zwaardere films. Maar het kan ook zijn dat we na meer dan een jaar bezig zijn met de film, er even genoeg van hadden."

Het verhaal met alleen beelden vertellen

Marlon Brando gaat over de hechte vriendschap tussen de 17-jarige Cas en Naomi. Cas valt op jongens en Naomi op meisjes, maar dat is niet het hoofdthema van de film. Dat is de vriendschap tussen beiden en de ruimte die je de ander laat en moet laten. In de film zie je talloze korte scènes die de vriendschap tussen beide jongeren laat zien. Je ziet ze op diverse plaatsen in de stad, op school en thuis op hun kamers. Ze praten over het leven en wat ze na de middelbare school willen gaan doen. ‘Ik wilde heel graag in veel dagelijkse dingen de vriendschap uitbeelden. Laten zien dat je in vriendschappen elkaar steunt en helpt en als die ander er niet is, dat je je dan ineens alleen voelt. Dat wilde ik in beelden laten zien in plaats van het vertellen. Zo zie je in de film een scène waarin Naomi een puist op de rug van Cas uitknijpt en dat als zij weg is, hij zelf niet bij die puist kan komen. Dat vind ik zelf typisch iets van het gemis wat je dan voelt. Dat je elkaar nodig hebt, en als de ander weg is, dat je dan die eenzaamheid voelt."

" "Laten we maar gewoon filmen en kijken hoe het gaat""

Onze tip

De Nijmeegse filmmaker bereidt zijn films tot in de puntjes voor. Hij sleept hele boekwerken mee naar de set waarin elk detail is uitgewerkt, maar in de praktijk kijkt hij er nauwelijks in omdat alles in zijn hoofd zit. "Ik stel mezelf als regisseur soms best kwetsbaar op. Ik heb alles tot in de puntjes voorbereid, maar op locatie weet ik het soms ook niet. Dan zeg ik: ‘Ik heb het zo en zo bedacht, maar ik weet het ook niet precies... Laten we maar gewoon filmen en kijken hoe het gaat.’ Ik heb heel lang gedacht dat ik als regisseur alles moest weten omdat je bij het filmen als regisseur echt het eindstation bent. Iedereen vraagt de hele tijd van alles aan je. Jij moet het antwoord hebben en beslissen. Dan kwam er weer iemand vragen welke kleur jasje een van de hoofdrolspelers moest dragen. Weet ik veel, dacht ik dan. Maar gaandeweg leerde ik dat ik het niet allemaal hoef te weten, dan zei ik bijvoorbeeld: ‘Wat vind jij?’ En dan zei die persoon: ‘Ik denk rood’ en dan zei ik: ‘Ja, dat is een goed idee!’"

Ergens in de film zit een scène waarin de twee hoofdrolspelers elkaar overhoren. “Sommige scènes schrijf ik helemaal uit en bedenk ik tot in de puntjes. Bijvoorbeeld bij dialogen, die schrijf ik helemaal uit en dan is er weinig of geen ruimte om af te wijken. Maar bij andere scènes laat ik de acteurs gewoon spelen en hoop ik dat er een klein momentje bij zit. Zoals bij het overhoren van Naomi door Cas. Die scène duurde ontzettend lang en was best chaotisch, maar uiteindelijk heb ik daar een paar geweldige seconden uit kunnen halen, dat zijn dan de ‘Happy accidents’."

" "Toen ik klaar was met de filmacademie dacht ik dat ik overladen zou worden met aanbiedingen""

Onze tip

“Toen ik klaar was met de filmacademie dacht ik: ik ben afgestudeerd en nu komen de aanbiedingen... Maar die kwamen dus niet, en toen ik me dat realiseerde, dacht ik: 'shit, ik moet het zelf gaan doen.'"

Het idee voor een film over vriendschap had Tilanus al lang in zijn hoofd: na de middelbare school was hij 'best veel vrienden kwijtgeraakt' omdat de meesten allemaal ergens anders gingen studeren. "Dat verhaal kende ik van mezelf en daar wilde ik iets mee doen. Een film over vriendschap maken, speelde al lang in mijn hoofd: twee vrienden die heel close zijn, dan gebeurt er iets, de een blijft alleen achter en dan zien ze elkaar uiteindelijk nog wel. Een eenvoudig gegeven, maar de uitwerking was natuurlijk veel lastiger. Ik heb mijn scenario talloze keren herschreven en dan weer laten lezen, en weer herschreven. Dat duurde vier maanden. De zoektocht naar de juiste acteur en actrice bleek lastiger dan gedacht, maar in de zomer van 2019 hebben we gefilmd en daarna alles gemonteerd. Twee dagen voor de eerste lockdown was de film klaar."

Alleen iets maken waar ik achter sta

Na het succes van Marlon Brando is de Nijmeegse filmmaker regelmatig door producenten benaderd om een verhaal voor een film voor hen in te dienen. Maar toch heeft hij dat vaker afgewezen dan aangenomen. "Ik zal nooit iets doen om alleen maar carrière te maken. Ik zal altijd iets willen maken waar ik zelf achter sta."

Op dit moment is Vincent Tilanus bezig met het schrijven van een nieuwe film en daarnaast verdient hij zijn geld met het maken van bedrijfsfilms en commercials.

Deel artikel op

Bekijk ook eens

Bekijk alle artikelen
Volg ons op