Hakima Elouarti: “Dat eigenwijze van Mina Moes is ook heel eigen aan mij"

Leestijd ca. 3 minuten

Tamara

Mina Moes, de Film van de Maand, gaat over de 7-jarige Mina die haar eigen pad kiest. Scenarioschrijfster Hakima Elouarti vertelt in dit interview over hoe het verhaal voor deze korte film is ontstaan.

Hoe kwam je op het idee voor Mina Moes?

"Mina Moes is geboren uit een soort ingeving, een zinnetje dat ik ineens in mijn hoofd had en waarvan ik niet weet waar het vandaan komt: "Je mag niet met die oren op de foto". Van daaruit het verhaal kwam het verhaal tot leven over Mina Moes die idolaat is van Minnie Mouse en elke dag met grote zwarte muizen-oren en een rode stippeljurk naar school gaat. Haar moeder en juf vinden dat Mina zich net zo moet kleden als de rest van de klas en Mina verlangt ernaar om te zijn wie ze wil. Maar ze wordt niet begrepen en niet gehoord. De grote oren staan symbool voor luisteren, en vooral: luisteren naar jezelf."

Mina creëert haar eigen universum.

"Zelf vind ik vrijheid in de wondere wereld van verbeelding. Ik heb een ongekende fantasie. Dat vind je terug in Mina die vanuit haar fascinatie voor een Disney-figuur haar eigen universum creëert. Als meisje had ik zelf niet zozeer affiniteit met Minnie Mouse, maar wel met de wereld van Disney. Ik heb echt heel veel Donald Ducks gelezen. In de brievenrubriek reageren de Disney-figuren op brieven van kinderen. Geweldig vond ik dat. Ik had het idee: oh, die magische plek Duckstad bestaat!

Tijdens het schrijven van het script bedacht ik me: samen vormen de figuren een gemeenschap, maar elk figuur heeft een eigen uitgesproken karakter. Je mag daar anders zijn, zo beredeneerde ik het. Het was een vonkje dat me dichterbij bij het thema van de film bracht: je mag jezelf zijn, je hoeft je niet te conformeren aan anderen. Dat is het hart van het verhaal."

Mina maakt een verrassende keuze.

"Uiteindelijk heeft Mina het lef om haar onderbuikgevoel te volgen. Maar dat vergt veel moed en voordat Mina het heft in eigen handen neemt, overkomen de dingen haar nog een beetje. Je leert haar wereld kennen met een klaslokaal en een zwembad zoals we die kennen in de realiteit. Maar in de wereld van de film is alles groen en je hoort sprookjesachtige geluiden. Dat werkt vervreemdend, maakt het licht absurdistisch. Het is zoals het voor Mina voelt.

De regisseuse, Mirjam de With, heeft met haar creatieve kijk het verhaal echt opgetild. Ze heeft daarbij in ere gehouden wat ik wilde uitdragen: jezelf mogen volgen in je eigen droomwereld. Dat eigenwijze van Mina is ook heel eigen aan mij. Zegt iemand met een luide stem hoe het hoort? Maak jouw eigen stem dan wat luider."

Deel artikel op

Bekijk ook eens

Bekijk alle artikelen
Volg ons op